W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem nowotworów występujących w jamie ustnej. Dziś dowiemy się więcej czym jest szkliwiak. Łacińska nazwa tego nowotworu to ameloblastoma bądź adamantinoma. Większość przypadków tego guza, bo aż 80-85 procent znajduje swoją lokalizację w żuchwie. Najczęściej nowotwór ten znajduje się na wysokości zębów trzonowych, nieco rzadziej można go spotkać w szczęce. Zwykle jest to przypadłość osób w wieku 0d 30-60 roku życia. Jeśli chodzi o statystykę jego występowania ze względu na płeć, to można powiedzieć, że występuje jednakowo często u obu płci. Z najnowszych informacji stomatologicznych wynika, że tego typu nowotwory w jamie ustnej mają tendencję do złośliwienia.

Na szczęście szkoliwiak nie występuje praktycznie u dzieci i młodych dorosłych

Szkliwiak występuje przeważnie od 3 dekady życia

Jaka jest etiopatogeneza szkliwiaka? Szkliwiak pod względem embriologicznym wywodzi się z listewki zębowej, tzw. nabłonka wysp Malasseza. Dzisiejsza stomatologia i onkolodzy uważają, że nie powinno się klasyfikować szkliwiaka jako nowotworu pochodzącego z narządu szkliwotwórczego. W wyglądzie makroskopowym przypomina on białą, szarawą lub szarobrązową masę, które zajmuje miejsce tkanki kostnej.

Kliniczny przebieg szkliwiaka jest powolny, nie sprawia bólu, co może być przyczyną bagatelizowania przez pacjenta. Stąd tak ważna jest wizyta kontrolna u stomatologa. Z reguły szkliwiak uważany jest za guz niezłośliwy, chociaż czasem, ze względu na swoją lokalizację może być guzem o tzw. miejscowej złośliwości (rozpycha sąsiednie tkanki, uszkadza struktury zęba, naczynia i nerwy). Natomiast nie daje przerzutów, sporadycznie zdarzają się przerzuty drogą krwi.

Obecnie postać złośliwa szkliwiaka zdarza się bardzo rzadko. Wówczas jest to guz o dużej złośliwości. Ale są to naprawdę sporadyczne przypadki.